D03.2. De trein gemist?

De reis naar het GlenFinnan viaduct ging voorspoedig, we waren zo snel dat tegen de tijd dat de trein vertrok, wij al op de parkeerplaats van het viaduct stonden.
Het enige wat ons resten was een rustige wandeling door het gras richting het viaduct, maar natuurlijk kon “Murphy’s law” niet uitblijven.
Midden door het landschap liep een rivier die niet te doorkruisen was, fierljeppen was eveneens geen optie, en bruggen? Daar doen we niet aan in de buurt.

Zo veranderde een rustige wandeling in een race tegen de klok, als ervaren Crosscountry lopers zette we de sprint in terug naar het parkeerterrein om daar de brug te pakken en richting het viaduct te rennen.
Waarom zo haast? De trein rijdt er 2x per dag langs, het missen van deze trein betekende ongeveer 6 uur wachten.

Maar met de tong op de schoenen, en kuiten als staal (zo stram waren ze van verzuring), stonden we net op tijd met onze camera’s klaar.
Als professionele Aziaten stonden we klaar met onze camera’s om de schoonheid op het viaduct te vereeuwigen in een aantal mooiei JPG’tjes.
Na een korte stoomfluit uit de bergen begon het, de komende 1,5 minuut was het alleen maar “klikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklikklik”

Nadat de stoomtrein voorbij was, kregen we toegift van de Schotisch Railway door het laten passeren van een nieuwe trein over het viaduct.
In dit geval zeggen de foto’s meer dan genoeg lijkt me, om jullie mee te slepen in het moment.