D02.5. Van de Regen in de Pub

Fort William is bereikt, intussen regent het enorm, Schotland doet zijn eer aan.

Ons vakantieplan is iets aangepast, aangezien de camping waar we wilde verblijven niet gereageerd had op de reservering hebben we ervoor gekozen een andere camping te kiezen.

Dit omdat we dan dichter bij onze missie van dag 3 stonden, het bezoek aan het station van Fort William.

Vele wegen zijn in de TomTom niet bekend, postcodes wel, alleen dan dien je de ingang nog te vinden.

Dit laatste is nogal lastig merkte we bij de camping welke we wilde bezoeken.

De receptie van de camping zat verstopt.

Op dit soort momenten kan je nergens een telefoonnummer vinden dus ja wat doe je dan?

Tussen de vele regendruppels ontdekte ik het silhouet van een telefooncel, met gevaar voor eigen leven (ik ben van suiker, dus kan niet tegen water) ben ik naar de telefooncel gesprint.

Gelukkig lag daar wel een telefoongids, dus deze tijdelijk geleend, om in de auto te gaan bellen.

Over de intelligentie van de lokale receptioniste (of telefoniste) zullen we het even niet al te veel hebben.

Duidelijk was wel dat ze lokaal niet bekend was, want ze beweerde dat we aan de verkeerde straat stonden, want die kende ze helemaal niet.

Met de moet in de schoenen willen we op zoek gaan naar een andere camping want dit werd niets, toen ik het telefoonboek terug ging brengen zag ik opeens in een zijstraat het bord “Reception” dus al met al toch gelukt.

Na een vlotte check-in de tenten opzetten, niet alleen voor te slapen maar ook voor het koken.

In onze “keuken” voor die avond was het erg koud, dit kwam door de harde wind, een doorweekte set kleding aan het lijf en vermoeid.

Zulke dingen zijn niet erg goed voor het humeur voor mensen!

Zeker niet als men met al die kou ook nog eens een maaltijd (penne met tomatensaus) half lauw naar binnen aan schuiven bent, omdat het gewoon echt niet warm wil worden.

Om ons wat meer moet in te drinken besloten we naar de lokale pub te gaan, immers ben je in Schotland, dan moet je een pub bezoeken.

De Pub in Fort William was al snel ontdekt, gevalletje “de beesten ruiken hun stal”, we liepen zonder al te veel problemen onze warmte tegemoet in “The Grog and Gruel”.

In Engeland en Schotland sluiten de kroegen al om 23 uur, dus terug naar de camping, om een heerlijk slaapje te gaan doen in onze tenten.

Moe, koud en nat ben ik me bedje op gaan zoeken, voor ik het kussen raakte sliep ik al, tot morgen allemaal!